براى رسيدن به شريفترين هدف، بايد از شريفترين وسايل استفاده كرد!
کارل ماركس
در باره خانه كارگر تشكيلات خراسان
شهريار افروزه

كارگران و ديگر زحمتكشان!

ما در خراسان همراه با ديگر اعضاى خانواده بزرگ کارگرى براى نابودى فقر و استثمار و ايجاد جامعه اى برپايه انسانيت، عدالت اجتماعى و آزادى به مبارزه ادامه مى دهيم.
تاريخ مجامع صنفى خراسان بعد از انقلاب همواره شاهد متلاشى شدن تشکلهاى حامى كارگران بوده است و همواره كارگران در زير يوغ نظم سرمايه دارى و ديكتاتورى مذهبى در تلاش براى دست يافتن به معيشتى برابر با ديگر اقشار جامعه اند. اوضاع كارگران در نواحى مذهبى كشور، خصوصا مشهد كه بلحاظ استراتژيك از موقعيت خاص نهادهاى مذهبى برخوردار است، وخيم تر است. به گونه اى که منابع انسانى و كارگرى در چمبره دين مدارى و اختناق غرق شده است. تا جايى كه حتى مجامع و نهادهاى مدافع حقوق كارگران را مورد هجمه خود قرار داده است. با اينحال قرار گرفتن عوامل وابسته به حكومت در ميان کارگران حاكى از تهديد مستقيم كارگر براى عليه اين نظام و حاكمانش است.  
در مجامع و مبارزه کارگران به نقش خانه كارگر بعنوان نهادى قانونى برميخوريم. اين نهاد به کارگران ميگويد که مشكلات موجود کارگران ناشى از كمبودهاى معيشتى ميباشد و خود را  مرجعيت رسيدگى به اوضاع كارگران و بهبود آن قرار داده است. و اين در حالى است که خود کارگران درگير تلاش براى حقوق خود و تحقق آن ميباشند. اما اين نهاد با قدرت و حمايتى که دارد و مديريت از قبل تعيين شده آن، بجاى رسيدگى به مطالبات كارگران، مانع از رشد سياسي و حضور كارگران در عرصه مبارزه براى مطالبات خود در رسيدن به جامعه اى برابر ميگردد. در واقع خانه كارگر تشكيلات خراسان، مانند هر جاى ديگر، نماد كامل يك مجموعه مزدور و ضد كارگرى ميباشد. اين نهاد هيچ قدم مثبتى براى اصطلاح معيشت ما کارگران در اين استان پهناور كه بيشتر از ٢۵٠٠٠ كارگر تحت پوشش دارد برنداشته است. البته روشنگرى و آگاهسازى كارگران آگاه، در ايجاد تشكلهايى كه نفوذ عوامل حكومتي در آن نباشد و همواره تحت اختيار و تصميم گيرى كارگران و رهبران مبارز كارگرى قرار گيرد، هميشه وجود داشته است. اما اين اميد كه دست ايادى و مزدوران وابسته به عوامل سرمايه دارى و حكومتى از خانه کارگر کوتاه گردد اميدى عبث است. کارگران بايد تشكلهاى مستقل كارگرى خود را ايجاد کنند. اين تشکلها تنها ميتواند سازمان مستقيم توده کارگران در هر مرکز باشد. يعنى مجمع عمومى کارگران و انتخاب نمايندگان مستقيم خود. امر و هدف کارگر  شريف است و تنها به شريفترين روشها ميتواند تحقق يابد. براى برپائى تشکلهاى مستقل خود بکوشيم. *